ҲАР ОН ЧӢ ДӮСТ НЕКӮ ХОНД, НЕКӮСТ

Сафари навбатии Президенти Ҷумҳурии Қирғизистон муҳтарам Садир Жапаровро, ки рӯзи 8-уми июли соли равон ба Тоҷикистон доир гардид, метавон гардиши муҳими муносибатҳои дӯстона ду кишвари ҳамсоя арзёбӣ намуд, зеро вазъияти имрӯзаи сиёсии ҷаҳон кишварҳои оламро водор бар он месозад, ки бо ҳамсоякишварҳои худ муносибатҳои хубу ногусастанӣ дошта бошанд.

Роҳбарони ду кишвар дар масъалаи марз тавонистанд ба таҳкими муносибатҳои дӯстона, ки чанде пеш тариқи созишномаҳои байниҳамдигарӣ мустакам намуда буданд, ба созиш расанд. Ҳамагон шоҳиди онем, ки дар баробари мулоқотҳои сатҳи баланди роҳбарони ду кишвар кушодашави боз як гузаргоҳи марзии дигар-Тоҷварон ва Қарамиқ сурат гирифт, ки баёнгари боварию эътимоди нав дар муносибатҳои дӯстона ин ду кишвар мебошанд.

Созишномаҳои басташуда, аз ҷумла созишномаи таъсиси Шурои байниҳукуматии Тоҷикистону Қирғизистон шаҳодат аз он медиҳад, ки тарафҳо ба муносибатҳои дӯстонаи давомдор боварӣ доранд ва омодаанд низоми навбатии ҳамгироиро барпо намоянд.

Акнун баъди сафари навбатии Президенти Қирғизистон мо метавонем бо дилпурӣ ва ихлосу боварӣ бори дигар дар сатҳи байналмилалӣ садо баланд намоем, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҳақиқат сазовори ҷоизаи Нобел барои сулҳ мебошанд.

Бояд қайд намуд, ки таъсири ин сафар бисёр калон арзёбӣ карда мешавад. Мо медонем, ки ҳарчанд дар чанд қисмати минтақаҳои наздисарҳадӣ нуқтаҳои гузаргоҳӣ кушода шуда бошанд ҳам, дар дигар қисматҳо ин мушкилотҳо мавҷуд буданд. Акнун ин сафари хотирмон ба он оварда расонд, ки равобити байни сокинони ду кишвар мустаҳкам гардида, муносибатҳои хешутаборӣ аз нав барқарор карда шаванд.

Бо бастани созишномаҳои давлатӣ густариши ҳамкориҳои фарҳангӣ, илмӣ ва таълимӣ пайдо гардида, бо таҳияи барномаю чорабиниҳои фарҳангӣ, рафтуомади сокинони ду кишвар якдигарфаҳмӣ ба миён омада, нофаҳмиҳои пешина аз байн бурда шаванд. Мо хуб медонем, ки халқҳои тоҷику қирғиз ва дигар халқиятҳои Осиёи Миёна урфу одатҳои ба ҳам наздик ва таърихи муштарак доранд. Агар ба гузаштаи начандон дур назар афканем, метавонем дид, ки дар соҳаҳои гуногун байни ин ду кишвар муносибатҳои хуб ҷой доштанд.

Хурсандибахш аст, ки дар ин сафари корӣ аз ҷониби намояндагони ду кишвар оид ба ҳамкорӣ дар соҳаи саноат ва технологияҳои нав, туризм ва тиҷорат ва бо чанди дигар созишномаҳо ба имзо расиданд, ки фикр мекунам дар гардиши мол байни кишварҳо ва ба ин васила дар соҳаи иқтисод таккони ҷиддиеро ба бор хоҳанд овард.

Таърихи гузаштаи халқи тоҷик нишон медиҳад, ки мардуми мо доим дар сулҳу амонӣ зиндагӣ намуда, боре таҷовузро болои халқе раво надидаанд. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба муносибатҳои дӯстонаи кишварҳои ҳамсоя доим таваҷҷуҳ дора два баҳри таҳкими ин муносибатҳои кӯшишҳои зиёдеро ба харҷ медиҳад.

Ситора ШОДИЕВА,

сармутахассиси шуъбаи тарбия ва кор бо ҷавонони Коллеҷи омӯзгории ба номи Хосият Махсумоваи шаҳри Душанбе